ನವರಾತ್ರಿಯ ಎರಡನೇ ದಿನ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಣಿ ದೇವಿಯನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಣಿ ದೇವಿಯು ಪ್ರೀತಿ, ನಿಷ್ಠೆ, ಜ್ಞಾನ, ತಪಸ್ಸು, ಭಕ್ತಿಯ ಹಾಗೂ ಪರಿಶುದ್ಧಿಯ ಸ್ವರೂಪ. ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಣಿ ದೇವಿಯು ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಜಪಮಾಲೆಯನ್ನು ಹಾಗೂ ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಮಂಡಲುವನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿತವಾಗಿದ್ದಾಳೆ.
ಹಿಂದೂ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಣಿ ದೇವಿಯ ಅವತಾರವನ್ನು ದೇವಿ ಪಾರ್ವತಿಯ ತಪಸ್ವಿನಿ ರೂಪದಂದು ಗುರುತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ದೇವಿ ಪಾರ್ವತಿಯ ಶಿವನನ್ನು ತಮ್ಮ ಪತಿಯಾಗಿ ಪಡೆಯಲು ಅತ್ಯಂತ ಕಠಿಣ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡುವ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಣಿಯ ಅವತಾರವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾಳೆ.
ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಣಿ ದೇವಿಯ ಕಥೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ ಸತಿ ದೇವಿಯಿಂದ. ಸತಿ ದೇವಿ ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಪತಿ ದಕ್ಷನ ಪುತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ಮತ್ತು ಶಿವನ ಪತ್ನಿಯಾಗಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ದಕ್ಷನ ಹವನದಲ್ಲಿ, ಶಿವನ ಅವಹೇಳನವನ್ನು ಸಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ಸತಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ್ದಳು.
ತನ್ನ ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ, ಸತಿ ದೇವಿ ಪಾರ್ವತಿಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಇವರು ತನ್ನ ಹಿಂದಿನ ಜನ್ಮದ ಸಂಧಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಶಿವನನ್ನು ಪತಿಯಾಗಿ ಪಡೆಯಲು ತೀವ್ರ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿದಳು. ದೇವಿಯ ಈ ತಪಸ್ಸಿನ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಣಿ ಎಂಬ ಹೆಸರು ದೊರಕಿತು, ಏಕೆಂದರೆ ದೇವಿಯು ಅತ್ಯಂತ ಕಠಿಣ ವಿಧದ ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯವನ್ನು ಪಾಲಿಸಿದ್ದಳು.
ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಣಿ ರೂಪದಲ್ಲಿ, ಪಾರ್ವತಿ ದೇವಿ ಶಾಂತ ಮತ್ತು ತಪಸ್ವಿನಿಯಾಗಿ ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಕಠಿಣ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿದಳು. ಮೊದಲ 1000 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಕೇವಲ ಫಲಗಳನ್ನು ಆಹಾರವಾಗಿ ಸೇವಿಸಿ, ನಂತರದ 100 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಜಲವನ್ನು ಸೇವಿಸಿ ತಪಸ್ಸು ನಡೆಸಿದಳು. ಕೊನೆಗೆ ಉಸಿರಾಡುವ ಗಾಳಿಯಷ್ಟೇ ಸೇವಿಸಿ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿದಳು.
ದೇವಿಯ ತಪಸ್ಸುಗೆ ಮೆಚ್ಚಿದ ಮಹಾದೇವನು ಪಾರ್ವತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಪತ್ನಿಯಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ. ದೇವಿಯ ತಪಸ್ಸು ಮತ್ತು ಸಮರ್ಪಣೆಯು ಭಕ್ತರಿಗೆ ಧೈರ್ಯ, ತಪಸ್ಸಿನ ಶಕ್ತಿ, ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯ ಮಹತ್ವವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
